Manuele therapie

Manuele therapie is een behandelvorm waarbij de behandelaar zeer gerichte bewegingen in gewrichten maakt volgens een bepaalde methodiek. Er zijn verschillende soorten manueel therapie, elk met hun eigen methoden en kenmerken. In de diverse methodes is onderscheid te maken in die met een milde techniek, waarbij een gewricht binnen zijn normale ruimte wordt gemobiliseerd en de techniek waarbij met een steviger impuls ‘gekraakt’ wordt. Bij manueeltherapeutische behandeling denkt men vaak aan behandeling van de wervelkolom. Behandeling van gewrichten in de ledematen komt echter ook voor. In onze praktijk worden de methodes Marsman, Mulligan en HBF toegepast. Beide zijn milde methoden. Een manueeltherapeutische behandeling wordt bij ons veelal niet op zichzelf staand gegeven maar als onderdeel van de fysiotherapeutische behandeling. Vaak in combinatie met bijvoorbeeld houdingsoefeningen, krachttraining van de rugspieren of oefeningen om de gewonnen beweeglijkheid te onderhouden en veelal met bewegingsadviezen.

Voorbeeld: Nek- en hoofdpijnklachten komen nogal eens voort uit verhoogde spanning van de nekspieren. Die verhoogde spierspanning kan op zichzelf staan en voortkomen uit het niet goed kunnen ontspannen. Het kan echter ook zijn dat de spieren ‘verkrampt’ werken omdat gewrichten in de nekwervelkolom niet lekker bewegen. Het komt ook met enige regelmaat voor dat het beweeglijkheidprobleem niet zozeer in de nekwervels zit maar in de borstwervels. De borstkas is te beschouwen als het ‘fundament’ van de nek (én de schouders!). Bij een huis moet de fundering stevig en onbeweeglijk zijn, in het bewegingsapparaat moet een borstkas óók een stabiel uitgangspunt zijn maar eveneens bewegingen van nek en arm voorbereiden. Als dat onvoldoende gebeurt kan dat klachten geven, vaak niet eens zozeer in de borstkas zelf maar in nek of schouders, als hoofdpijn of juist onderrugklachten. Ook hyperventilatieklachten zijn soms terug te voeren op gestoorde beweeglijkheid van borstwervels en/ of ribben.